1-  کتاب ها و جزوه ها در سطوح مختلف و از دیدگاه های گوناگون به وسیله محققان و عالمان به سلک تحریر درآید و مایه کارهی هنری و ادبی گردد.

((اجلاس اول))

2-   فصلی باید برای آسان کردن انجام نماز گشوده شود.

((اجلاس اول))

3- در کلاس های دروس دینی مدارس ، درس نماز جایگاه خود را بازیابد و سخنان سنجیده و افکار بلند در بازشناسی نماز فراهم و در معرض ذهن و دل دانش آموزان گذاشته شود.

((اجلاس اول))

4-   نماز خانه ها پاکیزه و مرتب و رغبت انگیز باشد.

((اجلاس اول))

5-   در همه مدارس جایگاه های مناسبی برای نماز پیش بینی شود.

((اجلاس اول))

6-   نماز را به همه ، بخصوص به نسل جوان بهتر بشناسانند.

((اجلاس اول))

7-   در همه جا حرکت  به سمت نماز و شتافتن به نماز محسوس باشد.

((اجلاس اول))

8- سخنان سنجیده و افکار بلند در بازشناسی نماز فراهم و در معرض ذهن و دل دانشجویان و دانش آموزان گذاشته شود.

((اجلاس اول))

9-   فلسفه نماز و تحلیل رازها و رمزهای آن با زبان هنر ، در معرض دید همگان قرار گیرد.

((اجلاس اول))

10- در کلاس های دروس دینی مدارس و دانشگاه ها درس نماز جایگاه خود را باز یابد.

((اجلاس اول))

11- نماز در وقت فضیلت و به جماعت گزارده شود.

((اجلاس اول))

12- نویسندگان کتابهای درسی ما رازها و رمزها و درس های نماز را در کتابهای درسی

 بگنجانند.

((اجلاس سوم))

13- معلمان ،شاگردان مدارس را در سمت و سوی (نماز) این حقیقت درخشان به حرکت وادار  نمایند

((اجلاس سوم))

14- در مدارس معلمان و مدیران با حضور خود در صفوف نماز، نمازگزاران را تشویق کنند.

((اجلاس سوم))

15- در همه مراکز مسئولان با حضور خود در صفوف نماز ، نمازگزاران را تشویق کنند.

((اجلاس سوم))

16- هنرمندان عزیز با زبان شعر و قصه و نقاشی و جز اینها و با آفرینش آثار هنری با کیفیت بلکه برجسته دست چیره هنر را به کاری چنین شایسته مشغول سازند.

((اجلاس سوم))

17- پدران و مادران با گفتار و کردار خود فرزندان را به نماز تشویق و راهنمایی کنند.

((اجلاس سوم))

18- در گردهمایی های علمی و فرهنگی و آموزشی و تبلیغی ، نماز را در وقت خود همچون الهام بخش صداقت و هدایت به جای آورند.

((اجلاس سوم))

19- نویسندگان و گویندگان دینی درباره نماز و مفهوم و فلسفه وهدف و آثار و برکات و احکام آن بگویند و بنویسند.

((اجلاس سوم))

20- در کتابهای درسی دوره های مختلف ، به تناسب ، فصل فشرده یا گسترده ولی به هر حال درباره نماز گنجانیده شود.

((اجلاس چهارم))

21- نوشتن کتاب های بسیار در باب نماز

((اجلاس چهارم))

22- در ساختمان های عمومی و دولتی ، نمازخانه ای در خور دیده شود.

((اجلاس چهارم))

23- مطرح شدن نماز در عرصه مطالعات و تحقیقات علمی

((اجلاس چهارم))

24- محققان در این باره مقالات و تحقیقات و کتاب هایی فراهم کنند.

((اجلاس چهارم))

25- نیکو به جای آوردن نماز است، یعنی با توجه به معنی و مفهوم کلمات نماز و همراه با خشوع و حضور ، البته نیازمند آموزش و نیز تمرین است.

((اجلاس چهارم))

26- بحث نماز به طور مکرر در همه جایگاه های تبلیغ دین ، با زبان ها و شیوه ها و از زاویه های گوناگون مطرح گردد.در کتابهای درسی دوره های مختلف ، به تناسب ، فصل فشرده یا گسترده ولی به هر حال ، عمیق و متینی درباره نماز گنجانیده شود.

((اجلاس چهارم))

27- نشانه دیگر آن است که بزرگان جامعه و کسانی که چشم ها به آنها دوخته شده  و انگشت ها آنها را نشانه کرده است، در مراکز همگانی نماز دیده شوند و نمازخانه های مراکز عمومی ، ویژه آدمهای بیکار یا فرودست شمرده نشود.

((اجلاس چهارم))

28- البته پدران و مادران نسبت به فرزندان خود مخصوصاً نوجوانان مسئولیت بیشتری دارند.

((اجلاس پنجم))

29- برای تبیین ژرفای نماز معرفی رازها و زیبایی های آن ، دست به تلاش پیگیر و همه جانبه زده شود.در کتاب های معارف بیش از دانشگاه و جزوه های کوچک و قابل فهم همه ، سخنان نغز و پرمغز و مضمون های تازه فراوان در این باره وارد شود.

((اجلاس ششم))

30- در کتاب های معارف دانشگاه ها و کتب درشی دوره های پیش از دانشگاه و جزوه های کوچک و قابل فهم همه ، سخنان نغز و پر مغز و مضمون های تازه فراوان در این باره وارد شود.

((اجلاس ششم))

31- اذان از حنجره اشخاص خوش صدا در همه جا پخش شود و هیچ شهر و محله ای محروم از آهنگ اذان نماند.

((اجلاس ششم))

32- در همه اجتماعات با فرا رسیدن وقت نماز ، نماز به پا داشته شود و اجتماعاتی که به خاطر انبوهی آن یا به هر جهت دیگر قادر به این کار نیستند برنامه زمانبدی آنها جوری تنظیم شود که با وقت نماز تصادف پیدا نکند.

((اجلاس ششم))

33- مدیران دستگاه های اداری و دولتی ، خود متصدی اقامه نماز در آن دستگاهها شوند.

((اجلاس ششم))

34-نویسندگان کتب معارف و دبیرستانها،نماز را از موضوعات مورد بحث آن کتاب ها قرار دهند و در آن ، بحث های عالمانه و عمیق را دراین باره مطرح سازند.

((اجلاس هفتم))

35- معلمان مدارس در هنگام نماز ، نوجوانان پسر و دختر را به حضور در نمازخانه های مدارس تشویق کنند و خود پیش از همه به نماز بشتابند.

((اجلاس هفتم))

36- مسئولان پرورشی مدارس ، نماز را در راس برنامه های پرورشی به شمار آورند.

((اجلاس هفتم))

37- هنرمندان برای این مقصود(نماز) از ابزار کارآمد هنر بهره بگیرند.

((اجلاس هفتم))

38- تاکیدهای بلیغی که برگزاردن این واجب شده ، و حتی پدر و مادر موظف شده اند که فرزند خود را از کودکی با آن مانوس سازند، در میان همه واجبات دینی بی نظیر است.

((اجلاس هفتم))

39- پدر و مادرها،کودکان و نوجوانان را با صورت و معنای این فریضه آشنا سازند و اگر باید از دیگران کمک گرفت، کتابهای شیرین و آسان فهم را برای کودکان خود بخوانند.

((اجلاس هفتم))

40- مسئولان ورزش کشور، محیط ورزش را با یادآوری و اقامه نماز روح بخش و در تعیین وقت مسابقان ورزشی ، ساعت نماز را فارغ و زمین و زمان را آماده برگزاری نماز کنند.

((اجلاس هفتم))

41- همگان، نماز را که داروی شفابخش روح و مایه صفا و آرامش و نورانیت است، بر همه کارهای دیگر مقدم دارند و در هیچ شرایطی خود را از آن محروم نسازند و هرگز به بهانه مشغله و گرفتاری ، این حضور رهائی بخش در محضر آفریدگار رحیم و کریم و عزیز را از دست ندهند.

((اجلاس هفتم))

42- آشنایان با معارف اسلامی ، ش‍ان نماز و روح محتوا و گستره تاثیر آن را در جان فرد و مجتمع را با شیوه های رسا ، تبیین کنند.

((اجلاس هفتم))

43- ترویج صورت و معنای نماز در روستاها را با برنامه ریزی وسیع ، آغاز کنید.

((اجلاس هشتم))

44- ماموران بخش های گوناگون دولتی ، توصیه ها و دستورهای وزرای محترم درباره نماز را به طور جدی دنبال کنند.همه سطوح و بخش ها در این تلاش مقدس سهیم شوند و سهمی از اجر آن را نصیب خود کنند.

((اجلاس هشتم))

45- هر برنامه مزاحم با نماز اول وقت از سوی دستگاه های موثر برطرف شود.

((اجلاس نهم))

46- همه روش های تبیین و روشنگری برای ادای حق معرفت نماز به کار گرفته شود.

((اجلاس نهم))

47- ائمه جماعت و کسانی که در عمل ، خود مقتدای دیگرانند،در تحصیل شرایط نماز مقبول مجاهدت بلیغ کنند و مانند اصحاب معروف ائمه علیهم السلام در کیفیت و کمیت نمازهای فریضه و نافله سرمشق دیگران باشند.

((اجلاس نهم))

48- نماز از آنجا که اولا ً سلامت و تعالی اخلاقی و معنوی به افراد جامعه می بخشد و ثانیاً از آن رو که با شکل و محتوای خود نماز گزار را به انضباط می کشاند و از بیهودگی ولنگاری نجات می دهد، به حق باید یکی از عوامل مهم انضباط و انتقام اجتماعی شناخته شود.اگر نماز با حضور و از سر شوق و در هنگام فضیلت در میان مردمی رواج پیدا کند، اینها دستاورد های قطعی آن مردم خواهد بود.بدیهی است که نماز از سر کسالت و بی حضور و یا خود نمایانه هیچ یک از این فوائد را نخواهد داشت.

((اجلاس نهم))

49- در دانشگاه ها و دیگر مراکز انسانی انبوه ، مسجد می تواند جایگاه امن و صفا باشد.مجامع دانشجویی و دانش آموزی در آن صورت جذاب ترین مرکز تجمع خود را مسجد دانشگاه و مدرسه خواهند یافت و پایگاه تقوا،پایگاه فعالیت جوانان خواهد شد.

((اجلاس یازدهم))

50- این کار با سهل انگاری و کم همتی به سرانجام خود نمی رسد.از برترین شیوه ها و فنی ترین و هنری ترین ابزارها باید بهره گرفته شود.

((اجلاس یازدهم))

51- به مدیران آموزش و پرورش یادآوری می کنم که سهم مسجدسازی و مسجد پردازی باید در اعتبارات فعالیت های فوق برنامه ها در ردیف اول و بیش از سهم دیگر بخش های این سرفصل باشد.

((اجلاس یازدهم و دوازدهم))

52- پدران و مادران و همسران می باید در این حرکت همگانی سهیم گردند و نقش ویژه خود را بگزارند.

((اجلاس یازدهم و دوازدهم))
 
آئین نامه هیئت وزیران
 
شورای عالی انقلاب فرهنگی در جلسه 566 مورخ 84/5/14  ، مصوبه ای تحت عنوان "طرح جامع توسعه فرهنگ نماز " صادر نمود که طی 4 ماده ، اهداف - ترکیب شورا - وظایف و اختیارات شورای اقامه نماز و دبیرخانه شورای اقامه نماز در دستگاه های اجرایی معین گردیده اند.
همچنین هیئت وزیران نیز آئین نامه توسعه و ترویج فرهنگ نماز را مصوب نموده است که برخی از بندهای مربوط به آموزش و پرورش به شرح زیر می باشد:
محل مناسب و آراسته ای که گنجایش آن متناسب با تعداد کارکنان و مراجعه کنندگان باشد به عنوان نماز خانه پیش بینی شود.

بخشی از مطالب جزوه های آموزشی مراکز پیش دبستانی به نماز اختصاص داده شود و خردسالان به صورت تشریحی و تصویری با نماز آشنا شوند.

بخشی از مطالب کتب دروس دینی ف معارف و بینش اسلامی دبستانها ،مدارس راهنمایی، دبیرستان ها،نهضت سواد آموزی ،مراکز پیش دانشگاهی و مراکز تربیت معلم، متناسب به هریک از گروه های سنی به نماز اختصاص داده شود و کودکان ، نوجوانان و بزرگسالان با مفاهیم نماز آشنا شوند.

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در برنامه ها و تولیدات آموزشی و تفریحی خود ( اعم از کتب،جزوه،فیلم ها و غیره)موضوع نماز را به طرز جدی مطرح نموده و برای آن جایگاهی فاحش قایل شوند.

در کلیه مراکز آموزشی و پرورشی، محلی برای برگزاری نماز تعیین شود و فضای عمومی این مراکز هموراه مشوق دانش آموزان و دانشجویان برای اقامه نماز و زنده نمودن فرهنگ نماز باشد.

در طرح های ساختمانی جدید مراکز آموزشی و پرورشی ، محل نمازخانه به صورت شاخص مورد نظرقرارگیرد.

در اردوها،برنامه ها و جشنواره های آموزشی ،فرهنگی،ورزشی، با فرارسیدن  وقت نماز ، نماز اقامه شود.

برنامه ساعات درسی مراکز آموزشی به گونه ای تنظیم شود که با فرارسیدن وقت نماز ، نماز اقامه شود.

انجمن اولیاء و مربیان در جلسات و برنامه های خود ، والدین را نسبت به امر نماز فرزندان توجیه و تشویق نموده و نسبت به تشویق والدین برای ساخت نماز خانه در مدارس اقدام نماید.

بین مدارس و مساجد همجوار آنها ارتباط برقرار شود و دانش آموزان برای شرکت در مراسم نماز جماعت و جمعه ترغیب شوند.

کلیه معلمان، دبیران و اساتید مراکز آموزشی به روش های مناسب با فلسفه نماز آشنا شده و شیوه های اثرگذاری بر دانش آموزان و دانشجویان را بیاموزند.